Sobota, 8 maja 2021 roku – uroczystość św. Stanisława, głównego patrona Polski – zapisze się na zawsze na kartach historii pallotyńskiego seminarium oraz w biogramach czterech naszych Współbraci. Marek, Pavel, Ruslan i Tomasz przez życie w domach rodzinnych, postulat, nowicjat oraz sześć lat seminaryjnej formacji gorliwie przygotowywali się na ten dzień, gdy stali się ALTER CHRISTUS – drugim Chrystusem i rozpoczęli drogę do tego, by przez kapłaństwo być jedno z Nim na zawsze.

Każdy, kto decyduje się na wstąpienie do seminarium, wnosi do tej rzeczywistości dużo więcej, niż jedynie to, co „standardowo” kojarzy się z byciem alumnem. Wnosi swoje pasje, uzdolnienia, wnosi wszystko to, czym żył przed wstąpieniem, a czym może ubogacać innych. 6 marca 2021 r. do Białegostoku przyjechali ci klerycy, których pasją jest sport, a konkretniej – koszykówka. W XII Mistrzostwach Polski Wyższych Seminariów Duchownych wzięło udział pięć drużyn: MWSD we Wrocławiu, WSD Ojców Paulinów z Krakowa, WSD Misjonarzy Świętej Rodziny z Kazimierza Biskupiego, AWSD z Białegostoku oraz nasze pallotyńskie WSD. Turniej został rozegrany w formule „każdy z każdym” (za każdy zwycięski mecz można było zdobyć dwa punkty), zaś każda kwarta trwała pięć minut.

„Życzę wam, abyście byli lekarzami, którzy słowem i czynem będą nieśli pomoc…” – tymi słowami Wyższy Przełożony Prowincji Chrystusa Króla, ks. Zenon Hanas SAC, rozpoczął liturgię, podczas której siedmiu alumnów naszego seminarium zostało wprowadzonych w posługę lektora i akolity. Uroczystość zgromadziła wielu kapłanów, jednak okoliczności epidemiczne nie pozwoliły na przybycie rodzin i bliskich alumnów, którzy dziś rozpoczęli nowy etap w formacji do kapłaństwa.

W czwartek 3 grudnia wspólnota Wyższego Seminarium Duchownego w Ołtarzewie pożegnała ks. Józefa Lisiaka SAC, najstarszego Pallotyna na świecie. Ks. Józef dożył pięknego wieku 102 lat życia, przeżył 75 lat w kapłaństwie, ostatnie lata spędził we wspólnocie w Wałbrzychu, gdzie był rezydentem.

Zamiast wypełnionej po brzegi ołtarzewskiej świątyni, jak to bywało w ubiegłych latach, można było spotkać pojedyncze osoby, w dodatku z maskami na twarzy – dla przestrzegania środków ostrożności, związanych z obecnie panującą epidemią. Nie przygasiło to jednak doniosłości dzisiejszej uroczystości.