Autor:
Ks. Przemysław Podlejski SAC

Niestety – zwłaszcza w ostatnich miesiącach – docierają do nas informacje o księżach, którzy uporczywie trwają w nieposłuszeństwie swoim przełożonym i prowadzą publiczną działalność, narażając tym samym wiernych na zerwanie jedności z Kościołem. W związku z tym warto wiedzieć, że:

1. Ksiądz, który uporczywie trwa w nieposłuszeństwie i nadal pełni czynności kapłańskie, w istocie nie działa w imieniu Kościoła, ale w swoim (to przełożony posyła przecież prezbitera do pełnienia misji Kościoła), co w konsekwencji przybiera znamiona sekciarstwa.
2. Ksiądz, na którego została nałożona kara suspensy nie może sprawować sakramentów i sakramentaliów oraz głosić słowa Bożego. Zwykle do kary suspensy dołączony jest zakaz noszenia stroju duchownego. Kara suspensy może zostać zniesiona, jeżeli suspendowany podporządkuje się poleceniom przełożonego, któremu przyrzekał posłuszeństwo.
3. Jeżeli jednak suspendowany ksiądz wykonuje czynności kapłańskie, to udzielane przez niego rozgrzeszenie jest nieważne, a Msza święta sprawowana jest ważnie, ale niegodziwie, tzn. sakrament działa obiektywnie (ex opere operato – z łac.: „na podstawie dokonanej czynności”), niezależnie od tego, czy ksiądz prowadzi grzeszne czy święte życie, co odsłania prawdę, że Bóg, jako sam działający przez sakrament, nie uzależnia się od kondycji moralnej księdza. W żadnym razie nie wolno jednak dojść do wniosku, iż „skoro Msza święta jest ważna, to nie ma problemu”, ponieważ „skutki sakramentów zależą jednak także od dyspozycji tego, kto je przyjmuje” (zob. Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1128). Tłumaczy to formuła ex opere operantis (z łac. „na podstawie tego, czego dokonał działający”), co oznacza, że jeżeli przyjmujący jest zamknięty na łaskę Bożą, to nie uzyska owoców płynących z sakramentu. Tym bardziej takich owoców nie przyniesie Eucharystia sprawowana przez zasuspendowanego księdza, który łamiąc posłuszeństwo, nie trwa w jedności z Kościołem. Co więcej, taki ksiądz traktuje sakramenty tak, jakby był ich mocodawcą lub właścicielem – a są one przecież skarbem Kościoła – przez co popełnia ciężki grzech i bierze za to odpowiedzialność przez Bogiem.
4. Osoby, które wiedzą o tym, iż ksiądz został suspendowany, a mimo to korzystają z jego posługi kapłańskiej, np. uczestniczą w sprawowanej przez niego Mszy świętej, zaciągają na siebie ciężką winę moralną, ponieważ trwają w tym, co nie jest w jedności z Kościołem.
5. Nieposłuszny/suspendowany ksiądz zwykle organizuje spotkania modlitewne w halach, remizach, salach konferencyjnych itp., a więc poza miejscami sakralnymi (kościołami, kaplicami), na co na pewno nie ma zgody własnego przełożonego i biskupa miejsca, w którym ma się odbyć zgromadzenie wiernych. Czyni tak, ponieważ obawia się, iż w miejscach sakralnych zostanie poproszony o okazanie celebretu (dokumentu, który poświadcza, że jest prawowiernym kapłanem), a takiego nie posiada.  
6. Bywa, że nieposłuszny/suspendowany ksiądz posługuje się manipulacją, by zatrzymać przy sobie jak największą liczbę wiernych, a także pozyskać nowych zwolenników. W tym celu roztacza wokół siebie aurę cudowności, preparuje (lub inni mu w tym pomagają) świadectwa o rzekomych cudach dokonanych z jego udziałem, np. prywatnych objawieniach, uzdrowieniach, darze bilokacji (jednoczesne przebywanie w dwóch różnych miejscach), otrzymanych stygmatach, cudach eucharystycznych itp.
   Historia życia świętych przekazuje nam świadectwa o tym, iż doświadczali oni prywatnych objawień (np. św. Faustyna Kowalska), stygmatów (św. Franciszek, św. ojciec Pio), lub też o cudach, które dokonywały się za ich wstawiennictwem itp., ale – to bardzo ważne, ponieważ rozstrzyga o wiarygodności tychże zjawisk – (1) osoby te były posłuszne Kościołowi, jak również (2) ich doświadczenia zostały poddane osądowi Kościoła. Samozwańczy cudotwórcy, czy też przekazujący orędzia, które rzekomo pochodzą od Chrystusa lub świętych, nie spełniają tych kryteriów. Nieposłuszny ksiądz – lub inni, którzy mówią o jego rzekomych nadprzyrodzonych darach – najpewniej posługują się oszustwem, zmyślonymi historiami, zwodząc wiernych Kościoła.
7. Chcąc usprawiedliwić swoje nieposłuszeństwo, nieposłuszny/suspendowany ksiądz zwykle podważa autorytet swoich przełożonych, rozpowszechniając na ich temat oszczerstwa, siebie zaś kreuje na „prawdziwego księdza”, świętego, czy też mistyka. Czyni to również w celu pozyskania poparcie dla swoich – rzekomo – słusznych działań, tymczasem uporczywie tkwi w złu.
8. Może się również zdarzyć, iż nieposłuszny ksiądz ogłasza zbiórki na różne cele (ofiara za odprawione intencje mszalne, zapalenie świecy, pomoc charytatywna itp.), podając numer konta bankowego, na który można wpłacać pieniądze. Za tymi akcjami nie stoi żadna instytucja kościelna (diecezja lub prowincja zakonna i in.), stoi za to ryzyko wspierania sekty oraz prywatnego portfela nieposłusznego księdza.

Poznań, 14 lipca 2022 r.

Ks. Przemysław Podlejski SAC