Autor:
ks. Stanisław Rudziński SAC
Rekolekcje w Ochotnicy
40 lat minęło… od pierwszych rekolekcji pallotyńskich w Ochotnicy, które prowadziłem dla młodzieży z rodzin współpracowników naszego WSD w lipcu 1978 r.
Po raz pierwszy przyjechałem do Ochotnicy w lutym tegoż roku, na zaproszenie Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie, aby służyć posługą kapłańską dzieciom i młodzieży podczas ferii zimowych. Zakwaterowanie mieliśmy w domu rodzinnym Krzyśków. Prowizoryczna kaplica była w garażu. Przy tej okazji umówiłem się z gazdami na rekolekcje dla młodzieży w lipcu. Uczestniczyło w nich około 40 osób. Rekolekcyjny wieczernik mieliśmy w sali na górze, na poddaszu.
W tym czasie nawiązałem kontakt z rodziną Jagełów, która udostępniła pokoje w swoim domu na rekolekcje dla młodzieży w sierpniu 1978 r. Warunki były skromne, ale zmieściliśmy się, bo w tej grupie rekolekcyjnej było tylko 15 osób. W następnych latach rekolekcje dla młodzieży i dorosłych współpracowników prowadził ks. Jan Kwidziński SAC. Kiedy najstarszy syn Jagełów skończył studia politechniczne, przerobił szopę przy starym domu na piękną kaplicę, która już 35 lat służy grupom rekolekcyjnym. Od 1986 r., przez wiele lat, ochotnickie rekolekcje i wczasorekolekcje dla współpracowników prowadził ks. Tadeusz Skwarek SAC, potem ks. Jarosław Nakielski SAC, a w następnych latach aktualni duszpasterze współpracowników WSD. Podczas rekolekcji w ramach praktyk duszpasterskich pomagali księżom klerycy naszego Seminarium.
W 1984 r. zacząłem organizować w Ochotnicy rekolekcje dla członków wspólnot ZAK. Największe powodzenie miały rekolekcje rodzinne. Przez 20 lat w jednym turnusie uczestniczyło każdego roku około 100 osób. Zajęcia rekolekcyjne odbywały się w pięciu grupach wiekowych: dorośli, młodzież akademicka i pracująca, licealiści i gimnazjaliści, dzieci szkolne i przedszkolne. Każda grupa miała osobę prowadzącą. W prowadzenie zajęć w grupach wiekowych angażowali się klerycy w ramach praktyk duszpasterskich, siostry pallotynki i osoby świeckie. Niestety dobre czasy minęły i w ostatnich 10 latach liczba uczestników bardzo zmalała.
Aby zmobilizować dawnych uczestników rekolekcji i przypomnieć im dobre czasy, zaproponowałem im wczasorekolekcje w dniach 19-26 lipca br., z okazji 40 rocznicy pierwszych rekolekcji pallotyńskich w Ochotnicy. Zaproszenie przyjęło ponad 30 osób. Niektórzy przyjechali tylko na jeden weekend. Program zawierał dużo elementów alternatywnych, aby dopasować zajęcia do wieku i zainteresowań. Każdy dzień zaczynaliśmy Mszą św. lub inną modlitwą, aby na cały dzień zaprosić Chrystusa na wędrówki po górach lub inne zajęcia. Wieczorem, w godzinie Apelu Jasnogórskiego, dziękowaliśmy Bogu i Matce Najświętszej za przeżyty dzień. Podziwialiśmy zapał dzieci do chodzenia po górach. Zadziwił nas czteroletni Edmund, który na własnych nogach razem ze swoja mamą zdobył dwa szczyty: Gorc – 1220 mnpm i Turbacz – 1310 mnpm. Warto nadmienić, że jego mama Beata przyjeżdżała na rekolekcje do Ochotnicy od 5 roku życia przez 15 lat, a teraz przyjechała z dwójką swoich dzieci i ciocią.
Dziękowaliśmy Bogu za piękne Gorce, za czyste powietrze i źródlaną wodę płynącą z kranu, za piękną pogodę i życzliwych ludzi, na czele z Janinką Cyburą, która przyjeżdża na wszystkie pallotyńskie rekolekcje w Ochotnicy i obdarowuje uczestników swoimi ciasteczkami, a na zakończenie rekolekcji bukiecikami z gorcoskich kwiatów oraz różnymi prezentami. Na zakończenie rekolekcji śpiewaliśmy z radością Te Deum za odnowienie przyjaźni z Bogiem i ludźmi w pallotyńskiej rodzinie, oraz odświeżenie sił ciała i ducha.
