Mszą św. w środę 16 sierpnia rozpoczęliśmy postulat – pierwszy etap na drodze pallotyńskiej formacji. Potrwa on do 11 września i wypełni go modlitwa, poznawanie charyzmatu Stowarzyszenia oraz codzienne życie w pallotyńskiej wspólnocie w Hodyszewie, gdzie jako Pallotyni posługujemy w Sanktuarium Matki Bożej Pojednania.

W sobotę, 1 lipca br., w pallotyńskim domu w Konstancinie-Jeziornie, zakończyło się dyrektorium, które przeznaczone było dla współbraci wyświęconych na księży, czy też składających – jako bracia – wieczną profesję, w latach 1981-1989. Podczas nieledwie dwóch tygodni uczestnicy dyrektorium spotkali się z Przełożonymi Prowincjalnymi, przeżywali dzień skupienia, który poprowadził o. Piotr Owczarz OFMCap, gościli ks. Zenona Hanasa SAC – przełożonego generalnego, współbraci biskupów, tj. arcybiskupa Tadeusza Wojdę SAC i arcybiskupa Adriana Galbasa SAC, odbyli pielgrzymkę do grobu św. Stanisława Papczyńskiego w Górze Kalwarii, modlili się wspólnie, a także odbyli wiele spotkań dyskusyjnych i rekreacyjnych.

Wieczorem 19 czerwca br., modlitwą nieszporami, w pallotyńskim domu w Konstancinie-Jeziornie rozpoczęło się dyrektorium. Biorą w nim udział współbracia, którzy przyjęli święcenia kapłańskie/lub jako bracia złożyli w tym czasie wieczną profesję/ w latach 1981-1989.

W dniu 17 czerwca br. odbył się ingres abp. Adriana Galbasa SAC do katowickiej archikatedry Chrystusa Króla. W uroczystości, która rozpoczęła się mszą św. o godz. 11.00, wzięło udział wielu gości: hierarchów Kościoła, księży diecezjalnych i zakonnych, osób życia konsekrowanego i wiernych świeckich. Wśród nich byli obecni księża i bracia pallotyni, w tym członkowie Zarządów Prowincjalnych obu polskich prowincji Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego.

W dniach 17-21 kwietnia br. pallotyńscy neoprezbiterzy odbyli rekolekcje, które poprowadził ks. Przemysław Krawiec SAC. Tematyka rekolekcji skupiała się na osobistej relacji z Bogiem, z samym sobą oraz z innymi ludźmi. Plan rekolekcji przewidywał czas na modlitwę osobistą i wspólnotową. Nie zabrakło również czasu na wypoczynek. Zarówno rozpoczęcie, jak i koniec rekolekcji były poprzedzone wspólnotowym dzieleniem się doświadczeniami, oczekiwaniami oraz przeżyciami związanymi z rekolekcjami i pracą duszpasterską.