Autor:
kln. Arkadiusz Kuczera

Jak się miało wkrótce okazać, 16 stycznia mieliśmy ostatni wspólny czwartkowy wypad we czwórkę. Ks. Magister zabrał nas do Walimia, gdzie zwiedzaliśmy stare poniemieckie wydrążone w skale tunele, których w okolicach tej miejscowości jest jeszcze kilka. Całość zbiorowo nazywana jest Kompleksem Riese. Są to niedokończone podziemne tunele, drążone przez więźniów obozów koncentracyjnych zmuszanych do niewolniczej pracy. Ci obozowi niewolnicy, głównie Żydzi, ale nie tylko, byli tutaj przymuszani do bardzo ciężkiej pracy przy jednoczesnych minimalnych racjach żywnościowych. Często zdarzały się także wypadki śmiertelne.

Po południu 18 stycznia przyjechał do naszego domu ks. Grzegorz Kurp, wiceprowincjał Prowincji Chrystusa Króla. Ks. Grzegorz, podczas wieczornych Mszy św. o godz. 18.00, głosił w naszym kościele parafialnym kazania w ramach trzydniowego duchowego przygotowania do przeżywania uroczystości św. Wincentego Pallottiego.

W niedzielę, w ramach naszego przedpołudniowego spotkania braterskiego, gościliśmy ks. Grzegorza, który kolejny raz odwiedził nas jeszcze tego samego dnia wieczorem, w ramach spotkania rekreacyjnego. Z Księdzem Prowincjałem mieliśmy także przedsmak wykładów seminaryjnych. Ks. Grzegorz poprowadził dla nas półtoragodzinny wykład ze Wstępu do Filozofii. Po wykładzie dołączył do nas ks. Błażej i razem wypiliśmy jeszcze kawę.

Uroczystość naszego św. Założyciela świętowaliśmy od rana także z ks. Grzegorzem. Ksiądz Prowincjał zafundował nam wyjazd do Wałbrzycha, gdzie zwiedziliśmy słynny Zamek Książ. Niestety tym razem, ze względu na ograniczenia czasowe, nie zdążyliśmy zwiedzić pobliskiej Palmiarni, ale na pewno będzie jeszcze niejedna okazja. W drodze powrotnej zabrał nas do dzierżoniowskiej restauracji Basilico na pizzę.

Tego samego dnia o godz. 18.00 w świątyni parafialnej miała miejsce długo wyczekiwana uroczysta liturgia ku czci św. Wincentego Pallottiego, której przewodniczy metropolita warszawski J.E. Ks. Arcybiskup Adrian Galbas SAC, który wygłosił także bardzo ciekawą homilię nt. trwającego Roku Jubileuszowego, którego motto brzmi: „Pielgrzymi nadziei”. Ksiądz Arcybiskup oparł swoje słowo właśnie na temacie nadziei, nawiązując oczywiście do patrona dnia oraz przeżywanego przez niego Wielkiego Jubileuszu Roku 1825. Po uroczystej kolacji, na którą było zaproszonych wielu znamienitych gości – oprócz J.E. Ks. Arcybiskupa także m.in. Burmistrz Ząbkowic Śląskich.

Arcybiskup Galbas znalazł czas, żeby odwiedzić nowicjat i chwilę z nami porozmawiać. Po zakończeniu tego spotkania, podczas naszej nowicjackiej świątecznej rekreacji, dowiedzieliśmy się, że nasz współbrat Adam, po dłuższym rozeznaniu, zdecydował się opuścić nowicjat. Dzień po uroczystości miała miejsce nasza ostatnia wspólna czwartkowa rekreacja z Adamem, która jednocześnie była jego spotkaniem pożegnalnym z nami. Adam opuścił naszą wspólnotę następnego dnia po porannej Eucharystii.

Od 24 stycznia (wspom. św. Franciszka Salezego) do 1 lutego trwała nasza pierwsza sesja nowicjacka, która na szczęście zakończyła się pozytywnie, bez konieczności poprawek.

W dniach 28-30 stycznia miała miejsce w naszej wspólnocie wizytacja kanoniczna, którą przeprowadził ks. Przemysław Podlejski SAC, wiceprowincjał Prowincji Zwiastowania Pańskiego. Wizytacja rozpoczęła się we wtorek o 12.30 specjalnym nabożeństwem w kaplicy, zaś zakończyła wspólnotową Mszą św. o 12.15 w czwartek, także w naszej kaplicy domowej. Drugiego dnia wizytacji ks. Przemysław odwiedził naszą małą wspólnotę nowicjacką. Spotkanie przebiegło w serdecznej atmosferze, przy cieście i filiżankach kawy. Było to nasze pierwsze oficjalne spotkanie z przedstawicielem Zarządu prowincji zachodniej.

W niedzielę, 2 lutego, udaliśmy się do Świdnicy by uroczyście przeżyć Dzień Życia Konsekrowanego. Mszy św. w katedrze pw. św. Stanisława i św. Wacława przewodniczył nasz ordynariusz, biskup Marek Mendyk. Na Eucharystii byli obecni również biskup pomocniczy Adam Bałabuch oraz biskup senior Ignacy Dec. Po pięknej celebracji liturgicznej udaliśmy się do budynku świdnickiego seminarium, gdzie klerycy, studiujący na co dzień we Wrocławiu, podjęli nas obiadem.