Autor:
ks. Mariusz Marszałek SAC

„Zjednoczenie łaską spotkania” – pod takim hasłem w dniach 15-17 września 2023 roku, w Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży, odbył się IV Kongres Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Wzięli w nim udział reprezentanci lokalnych wspólnot z Polski, Białorusi i Danii. Na spotkaniu obecni byli wyżsi przełożeni wspólnot pallotyńskich: s. Iwona Nadziejko SAC, przełożona prowincjalna Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Apostolstwa Katolickiego, ks. Zdzisław Szmeichel SAC, przełożony prowincjalny Prowincji Zwiastowania Pańskiego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, ks. Waldemar Pawlik SAC, przełożony prowincjalny Prowincji Chrystusa Króla Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, oraz ks. Przemysław Podlejski SAC, wiceprowincjał Prowincji Zwiastowania Pańskiego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego. Swoją obecnością zaszczycili także przedstawicieli Generalnej Rady Koordynacyjnej Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego (GRK ZAK): ks. Jacob Nampudakam SAC, przewodniczący GRK ZAK, Gabriele Acerbi, wiceprzewodnicząca GRK ZAK oraz Helena Marquez Pimenta, sekretarz generalny GRK ZAK.

Zgodnie ze statutami Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego Kongres zwoływany jest co pięć lat w celu wspólnotowej refleksji, wymiany myśli, doświadczeń i propozycji, oraz dla skuteczniejszego ożywiania apostolstwa powszechnego.

Mszy św. inauguracyjnej przewodniczył ks. arcybiskup Adrian Galbas SAC, metropolita katowicki. W swojej homilii zwrócił on uwagę na aktualność myśli św. Wincentego Pallottiego, który swoją wizją eklezjalną wyprzedził swoją epokę. Zdaniem Przewodniczącego Rady ds. Apostolstwa Świeckich KEP charyzmat pallotyński i synodalność to synonimy. Nawiązując do historii współpracy Pawła i Tymoteusza, o której szczegółach dowiadujemy się z listów apostolskich, powiedział: „To jest Kościół spotkania. Kościół podstawowych relacji. Nazywamy to miękką synodalnością, albo synodalnością codzienną. Synodalność w Kościele, także w Zjednoczeniu nie stanie się faktem dopóki nie odkryjemy potrzeby bycia Kościołem, który nie tylko celebruje rytuały, ale przede wszystkim buduje relacje. Praktyka synodalności nie jest niczym trudnym, gdy zrozumie się jej istotę. Ona się wydarza poprzez proste międzyludzkie relacje: otwarcie, słuchanie, dialog, szczerość, przejrzystość. Dotyczy to nie tylko relacji świecki–duchowny, ale także zakon–diecezja, biskup–ksiądz, czy szerzej: podwładny–przełożony. Im więcej będzie naturalności i normalności, a mniej dworskości i nadmiernie nakręconej etykiety, tym z pewnością będzie tu lepiej”.

Oficjalnego otwarcia Kongresu dokonał aktualny Przewodniczący Krajowej Rady Koordynacyjnej Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, Michał Grzeca. Zwracając się do uczestników zebranych w auli łomżyńskiego seminarium oraz łączących się z nimi poprzez transmisję na kanale Pallotti.FM, podkreślił w swoim wystąpieniu konieczność otwarcia na działanie Ducha Świętego. Wskazał także na naglącą potrzebę rewizji dotychczasowych metod formacji oraz apostolstwa tak, by stanowiły one konkretną propozycję oraz odpowiedź na realne potrzeby współczesnego człowieka.

Sobota w znacznej części została wypełniona blokiem konferencyjnym. Jako pierwszy głos zabrał o. Adam Schulz SJ. W swoim wystąpieniu „Synodalność jako wspólna droga” ze smutkiem odniósł się do stosunkowo nikłego zaangażowania wiernych w proces synodalny w Kościele w Polsce. Przewodniczący Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich wskazał na rozeznawanie, jako konieczny warunek prawdziwej synodalności.

„Trzeba być twórczym i aktywnym w przyjmowaniu i pełnieniu woli Bożej w dniu codziennym, w obowiązkach jakie wypływają z naszego powołania, w tym krzyży i cierpień jakie niesie każdy dzień. Dalej trzeba nam być aktywnym w poszukiwaniu nowych działań i wezwań, jakie stają przed nami i na nie odpowiadać. Czasami możemy mieć wrażenie, jakbyśmy to my sami musieli odkrywać nowe inspiracje i działania, a Bóg – jakby milczał, czekał i słuchał nas, ale i w tym obszarze Duch Święty nieustannie w nas działa i niesie inspiracje. Oczywiście zawsze aktualne jest pytanie: na ile jesteśmy na Niego otwarci?” – z takim pytaniem zostawił prelegent uczestników Kongresu.

Z entuzjastycznym przyjęciem spotkało się wystąpienie Igi i Konrada Grzybowskich. Założyciele Fundacji „Ster na miłość”, czerpiąc ze swojego osobistego doświadczenia, podzielili się ze słuchaczami wiedzą na temat różnic w słuchaniu i postrzeganiu świata przez kobiety i mężczyzn. Konferencja pt.: „Jak spotkać się ze sobą w różnicy płci?” zawierała wiele interesujących treści nie tylko dla osób realizujących swoje powołanie do świętości w małżeństwie, ale także dla osób konsekrowanych oraz duchownych.

Cykl konferencji zamknęła prelekcja ks. dr Bogusława Szpakowskiego SAC pt.: „O kulturze spotkania w praktyce”. Znany i ceniony pallotyński psychoterapeuta zwrócił uwagę na konieczność troski  przede wszystkim o jakość spotkania z samym sobą. Właściwy i głęboki kontakt z samym sobą – ze swoimi uczuciami, potrzebami i myślami – uznał za warunek przeżywania głębokich i twórczych relacji z Bogiem oraz z drugim człowiekiem. Wskazał także na przeszkody, jakie stoją na drodze do otwarcia się na drugiego człowieka oraz wsłuchania w to, co rzeczywiście nam komunikuje.

Sobotnie popołudnie wypełniły warsztaty prowadzone z dwudziestoosobowych grupach. W propozycjach dominowały zagadnienia formacji ludzkiej, komunikacji oraz emocjonalności człowieka. Mszy św. na zakończenie dnia przewodniczył ks. arcybiskup Tadeusz Wojda SAC, metropolita gdański. W swojej homilii również wskazał na ścisły związek między duchowym testamentem św. Wincentego Pallottiego a synodalnością, do której zaprasza wiernych całego Kościoła papież Franciszek. Podkreślił przy tym zasadnicze znaczenie modlitwy w realizacji ideałów założyciela Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego: „«Trwanie przy Jezusie» czyni nas Jego świadkami, Jego żywym słowem, znakiem Jego obecności, Jego miłością i miłosierdziem, Jego Dobrą Nowiną. Z Jezusem stajemy się piątą Ewangelią, pisaną każdego dnia naszym życiem. Jest to Ewangelia żywa i prawdziwie przekonywująca”.

Trzydniowe spotkanie zakończyło się dzieleniem w grupach oraz wskazaniem konkretnych wytycznych do dalszej pracy apostolskiej. Wśród nich jednogłośnie pokreślono konieczność rewizji programu formacyjnego oraz troski o młodzież. Mszy św. kończącej IV Kongres Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego przewodniczył ks. Zdzisław Szmeichel SAC, przełożony prowincjalny Prowincji Zwiastowania Pańskiego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego. Słowo Boże wygłosił ks. Jacob Nampudakam SAC, przewodniczący GRK ZAK. Nawiązując do tematu Kongresu, zwrócił uwagę na fakt, iż niesienie przesłania przebaczenia jest jedną z najważniejszych form realizacji pallotyńskiego charyzmatu. „«Zjednoczenie łaską spotkania» było głównym tematem naszego Kongresu. Jeśli chcemy się zjednoczyć i żyć duchem komunii między nami, przebaczenie sobie nawzajem i pojednanie będą absolutnie konieczne. Możemy się ranić, możemy innych rozczarowywać, możemy nawet stać się przeszkodami w rozwoju naszego charyzmatu. Powinna jednak istnieć przestrzeń do dzielenia się i uzdrawiania naszych zranionych uczuć poprzez Bożą łaskę i braterskie spotkanie” – powiedział do wiernych były Przełożony Generalny Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego.

Zgodnie ze Statutami Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego kolejny Kongres powinien odbyć się za pięć lat. Materiały z IV Kongresu Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego dostępne są na YouTube:

I. Rozpoczęcie: https://www.youtube.com/live/yAb0qwQml-0?feature=shared

II. „Synodalność jako wspólna droga” – o. Adam Schulz SJ: https://www.youtube.com/live/Y9Gbyt8Qj8Q?feature=shared

III. „Jak spotkać się ze sobą w różnicy płci” – Iga i Konrad Grzybowscy. Fundacja Ster na miłość: https://www.youtube.com/live/6F9-2Vts7WQ?feature=shared

IV. „O kulturze spotkania w praktyce” – ks. Bogusław Szpakowski SAC: https://www.youtube.com/live/RaH2Il_0miE?feature=shared

V. Zakończenie: https://www.youtube.com/live/y47zFYQapkE?feature=shared

***

Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego (ZAK) to stowarzyszenie kościelne założone przez św. Wincentego Pallottiego w Rzymie w 1835 roku. Główną ideą Zjednoczenia jest pobudzanie wszystkich członków Kościoła (w tym szczególnie osób świeckich) do apostolstwa powszechnego i współodpowiedzialności za dzieło zbawienia. Obecnie wspólnoty ZAK istnieją w wielu krajach na całym świecie, zwykle tam, gdzie działają księża pallotyni lub siostry pallotynki, zaś obie te wspólnoty zakonne są integralną częścią Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Duchowym centrum Zjednoczenia jest rzymski kościół San Salvatore in Onda, gdzie w głównym ołtarzu spoczywa ciało św. Wincentego Pallottiego. Zjednoczenie zostało oficjalnie erygowane, a jego Statut zatwierdzony przez Papieską Radę ds. Świeckich – w dniu 28 października 2003 roku – jako międzynarodowe publiczne stowarzyszenie wiernych. Dlatego też dzień 28 października obchodzony jest jako święto Zjednoczenia.